Shendor: ( Shendor)
Shendor was onze eerste reu uit een nest welke wij zelf met Vera gefokt hadden. Het was onze wens om een pup uit het nest van Vera te houden. Het stond vast dat het een reu zou worden en als ze geboren zijn zouden we pas een keuze maken. Gestroomd of geel, dat maakte niet uit. De jongens en Harm hadden al snel een keuze gemaakt. Er zat een stevige gestroomde reu in het nest en die moest het worden. Alleen Linda was niet overtuigd, die had naar drie dagen haar keuze laten vallen op een gele reu. Inmiddels weet u dat Linda gelijk heeft gekregen en dat Shendor bij ons is gebleven.
De naam Shendor komt van; Chien-D'or of wel gouden hond. Shendor was gelijk de start van de Sh namen van onze gele en gestroomde Doggen.
Shendor had een zeer goed karakter en gehoorzaamde zeer goed. Linda was zijn baasje en de rest van het gezin kwam als een goede tweede. Bij Linda had Shendor voldoende aan wat gebaren en de rest van het gezin moest het vragen. Bijvoorbeeld toen wij Shifra kregen waren wij met haar wat basis gehoorzaamheids commando's aan het doornemen. Zit, lig, dat soort dingen. Shifra vertikte dat aan alle kanten en alleen voor een beloning was ze enigzins bereid om gehoor te geven. Tijdens één van deze oefeningen zagen wij dat Shendor alle commando's die wij aan Shifra gaven aan het opvolgen was. Hij keek ons met een blik aan van, ik doe alles wat jullie vragen en begin een beetje het heen en weer te krijgen, zitten, liggen, staan, iedere keer opnieuw, is het nu niet genoeg. Al met al kunnen we zeggen dat Shendor een zeer trouwe Dog was die 5 jaar lang probleemloos door het leven is gegaan. Nooit ziek geweest, lief voor gezin en de daarbij behorende dieren, kortom een gouden hond, aan zijn naam waardig. Chien-D'or, daarvan is zijn naam afgeleid..
Toen Vera was overleden was Shendor totaal de weg kwijt. Hij was ruim 6 kilo afgevallen en depressief. Nauwelijks eten en als we met hem gingen wandelen hing de kop omlaag, hij had totaal geen zin meer in het leven en was er alleen voor ons. Tja, dan de keuze, moeten we er een Dog bijnemen in de hoop dat Shendor weer opleeft? Dat was moeilijk want op dat moment stond ons hoofd niet naar een andere Dog. Het verlies van Vera moesten we nog verwerken en om dan voor Shendor een Dog aan te schaffen, tja, gaat dat niet een beetje te ver. Shendor kan ze niet uitlaten, dan moeten wij doen, het is dezelfde keus als voor kinderen een konijn te kopen. Uiteindelijk zijn het de ouders die het konijn verzorgen. Natuurlijk zouden wij weer een nieuwe Dog erbij nemen, alleen moesten wij alles nog verwerken en hadden we zelf wat langer willen wachten. Maar drie weken later kwam Shifra als pup binnen ons gezin en Shendor reageerde alsof hij een cadeautje had gekregen. Hij leefde helemaal op en Shifra was zijn hond, maatje, kortom Shifra was zijn redding.
Samen hebben ze zorgeloos een tijdje rondgelopen totdat Linda een bultje tussen de voortanden van Shendor zag zitten. Het bleek een kwaadaardig kankergezwel te zijn. Gelukkig kon deze worden verwijderd, het was een langzaam groeiende kanker die in de meeste gevallen niet uitzaaide. Shendor kon bijna niet meer eten omdat het toch pijnlijk was en volgens de dierenartsen van de Wagenrenk in Wageningen kon het verwijderd worden samen met een deel van de kaak. Het kwam erop neer dat de helft van zijn onderkaak verwijderd zou worden. Het was al vaker gedaan en de honden die dit hadden ondergaan werden oud zonder er verder problemen van te ondervinden. Shendor is binnenste buiten gekeerd en heeft complete onderzoeken ondergaan om zeker te zijn dat er nergens anders kanker te vinden zou zijn. Shendor bleek helemaal schoon te zijn. Alle onderzoeken werden overigens gedaan zonder Shendor onder narcose te brengen. Zolang wij erbij waren konden de artsen alles doen met Shendor. Hij heeft zelfs meer dan een half uur stil gelegen om foto's te maken. De operatie kon worden uitgevoerd en dit is met succes gedaan. Binnen twee weken kon Shendor weer aan de brokken en hij functioneerde als vanouds. Echter, toen zag Linda dat hij zich verstapte bij het buitenspelen. Er zat een bultje op zijn achterpoot en volgens de dierenarts was het botkanker. Deze heeft zich kunnen manifesteren door de stress van de eerste operatie. Hier was niet meer aan te doen. Amputeren wilde wij Shendor niet aandoen, want er was geen zekerheid dat het dan weer op een andere plek zou manifesteren. Bij nader onderzoek bleek dat het alleen in zijn achterpoot zat en er was niets aan te doen. Wel heeft hij nog vijf maanden met medicijnen kunnen leven en functioneren. Op het laatst begon de poot pijnlijk te worden en op te zwellen. Er zaten stuwingen en toen hebben wij het besluit moeten nemen om Shendor in te laten slapen.